O mnie

Moje zdjęcie
Olsztyn, warmińsko-mazurskie, Poland

niedziela, 11 października 2020

Wróciłem ... chyba

 

         Od czasu mojego ostatniego postu minął kaszmir czasu. Podejrzewam, że większość z Was dobiega już setki, nieletnie wówczas dzieci pokończyły szkoły lub siedzą w więzieniu, Ci zaś którzy dotąd nie czytali mojego bloga, będą mogli wreszcie to uczynić dzięki akcji zwalczania analfabetyzmu w krajach trzeciej Europy.

         Przyznam szczerze, że nie bardzo chciałem wracać do blogowania, zwłaszcza że za czas jakiś uruchamiamy z gŁośką nowy projekt, który na razie nosi roboczą nazwę "Nowy projekt". Nie bardzo miałem co pokazywać, gdyż CBŚ skonfiskowało mi większość zdjęć pod jakimś bzdurnym pretekstem zwalczania nieobyczajności. Z tekstami też było słabo, gdyż przemiły pielęgniarz podczas pobierania mi wymazu z zatok, prawdopodobnie uszkodził mi czasowo, odpowiadającą za nie (znaczy, te teksty) część mózgu.

         Kiedy jednak moją skrzynkę mailową zaczęły zapychać tysiące listów od moich dawnych czytelników ... no dobra, tak konkretnie, to przyszły tylko dwa, w tym jeden z działu windykacji pewnego banku (swoją drogą, co za chamstwo wysyłać coś takiego, gdy człowiek stoi na dwunastej linii walki z pandemią), pomyślałem, że czas skończyć z blogowym marazmem i wreszcie przygotować jakiś post.

         I oto właśnie ON. Skromny jeszcze, gdyż czasy zarazy nie sprzyjają tworzeniu ponadczasowych dzieł, mózg dalej pobolewa, ale to się wkrótce zmieni, być może już pod szyldem tajemniczego "Nowego projektu".

         Tak, czy siak, trzymajcie się zdrowo i niech Wasi - jacykolwiek by nie byli - Bogowie uchronią Was przed respiratorem.







25 komentarzy:

  1. Sprostowania:
    1. Napisałam milion mejli, ale w myślach, więc może ich nie było widać za windykacją
    2. Kobiety w znacznym kwiecie wieku nie starzeją się tak łatwo, więc mnie na przykład przybyło tylko ze dwa tygodnie może, ale cieszę się, że łosie nie wymarły przez te eony bez posta
    3. Część mózgu od tekstów mieści się znacznie wyżej niż zatoki, więc nic nie masz wydłubane

    Poza tym, cieszę się że jesteś i to z mgiełkami od razu. Cud. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Witaj! Jak miło Cię widzieć, gdy jak ten zwierz ponownie z mgły się wyłaniasz:)

    OdpowiedzUsuń
  3. O! Dawno niewidziany:)
    Moze zrobiles dobry poczatek dla tych wszystkich, ktorzy dlugo nie pisali... np. Ja!
    Mgielki z duchami, albo duchy we mgle sliczne :)))

    OdpowiedzUsuń
  4. Nareszcie jesteś, mam nadzieję, że już zawsze będziesz, cały czas czekałam i się doczekałam, hurra!!!!

    OdpowiedzUsuń
  5. cieszę się z powrotu! trzymam kciuki za nowy projekt i serdecznie pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  6. Wojtek... dawno nikt Ci do dupy nie nakopał?
    mumia, czy jaka franca? żywy człowiek nie robi tak. nie tak długo. złamałeś życiorys, czy stało się coś poważnego?

    OdpowiedzUsuń
  7. No lata świetlne, niebawem emerytką będę.
    Najważniejsze, że Cię odblokowało!
    Tekst świetny, fotki magiczne:-)

    OdpowiedzUsuń
  8. Ja już dawno skończyłam setkę.
    Ale ciągle i nieustająco za Tobą tęskniłam. :-)))
    Tekst rewelacyjny a zdjęcia jeszcze rewelacyjniejsze:-)))
    Tylko się przypadkiem nie wygłupiaj znowu, bo do drugiej setki mogę nie dociągnąć!!!

    OdpowiedzUsuń
  9. A już myślałam, żeś na emeryturę poszedł... Miło cię widzieć i czytać ponownie. Ale wiem że czasem tak bywa... też porzuciłam na prawie rok bloga. Inne projekty były. Przyznam, martwiłam się czy aby wszystko ok.

    OdpowiedzUsuń
  10. Hmmm - myślałem że już nic mnie nie zadziwi... Nie ma to jak mocny powrót po latach. Ale spoko, wiesz świat zamarł w oczekiwaniu na twój powrót i praktycznie nic ważnego nie zaszło, nie musisz nadrabiać zaległości ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Zdjęcia są magiczne! I dobrze, że są nowe plany. I ze zdrowiem chyba już OK, bo humor jest :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Witaj, Wojtku.

    Wszelki duch...
    Mam nadzieję, że już nigdy nie pozwolisz tak długo na siebie czekać:)

    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  13. Ale radość zapanowała na blogu :-) Nic dziwnego, taki tekst, takie zdjęcia...
    Aż zazdrość bierze. Ale taka pożyteczna zazdrość. Może się poduczę ;-)

    OdpowiedzUsuń
  14. No to z tej okazji wypijemy z Panem Wojtkiem :-)

    OdpowiedzUsuń
  15. Ważne, że pielęgniarz nie wydłubał dowcipu, skrzy się jak za dawnych czasów.
    Przerwy są konieczne, miło się wraca do polubionych postów i bajecznych zdjęć z impresją w tle.
    Serdeczności zasyłam

    OdpowiedzUsuń
  16. Witaj Wojtku ! Zdjęcia niezwykłe !!! Mogłabym stać i patrzeć bez końca... Dlaczego ten widok ma taką moc ?
    Dobrze, że jesteś !!! Przyznam się, że przez ten czas Twojego niebycia - zaglądałam Tu czasem, spodziewając się nowego posta, a tu nic i nic, i nic - do czasu !!! Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Jupiju. :)))))Mega fajnie, że jesteś. Tylko zboczyłam, że dodałeś post, czyli przed chwilą i szybko tu się zjawiłam. Cieszę się, że jesteś, nie znikaj już na tak długo. Nowy projekt będzie wspierany przez nas. :) Ja tu pisałam, bo aż się martwiłam, co się tam u Was dzieje, także ciesze się, że napisałeś. Cierpliwie czekam na kolejny post i już mnie ciekawi, co tam za projekt wymyśliliście. :) Zdjęcia oczywiście bajeczne, bo Ty wiesz, ze ja Twe zdjęcia uwielbiam. Pozdrawiam serdecznie. :))))))

    OdpowiedzUsuń
  18. No kurde! Wchodzę i nie wierzę! A już spokojniutko dobiegałam sobie setki w więzieniu.
    Welcome back, jak mawiał Jerry Springer. :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Nie znam Szanownego Kolegi blogującego, ale lekkość operowania piórem wirtualnym i fotografia przyrodnicza mnie tu zwabiły. Mam nadzieję, skoro już tu zawitałam, że powstaną nowe wytwory mózgoczaszki Szanownego Kolegi; w przeciwnym razie pozostanie mi odgrzebywanie staroci ;)
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  20. Wow, zdjęcia pierwsza klasa! Widzę je oczami wyobraźni wydrukowane na płótnie jako obraz na ścianie w salonie. Pozdrawiam i jedziesz z tematem!

    OdpowiedzUsuń
  21. Zaglądałam tu od czasu do czasu, ale sama miałam pod górkę, więc tylko z żalem stwierdzałam, że wciąż milczysz. Maile pisałam dość często, ale w myślach, niestety... Mam nadzieję, że Cię rozrastająca się w zastraszającym tempie populacja wilków nie pożarła, bo znowu widzę, że od 4 miesięcy cisza...
    Jakoś tak pusto...

    OdpowiedzUsuń
  22. Naprawdę tego typu zdjęcia są świetne. Fajnie że robisz takie projekty. A myślałeś może o czymś innym jakieś sesje w studio? Bo widziałam ciekawą ofertę na stronie http://www.studencka-studio.pl/ można takie miejsce wypożyczyć na parę godzić i zrobić inny ale też na pewno ciekawy projekt.

    OdpowiedzUsuń
  23. I love your posts and everything looks wonderful. I love your ideathanksforsharingចាក់បាល់

    OdpowiedzUsuń
  24. Tak dziwnie, że nie ma Cię w świecie blogowym. Mam nadzieję, że masz się dobrze.

    OdpowiedzUsuń