Zimorodek.

Chciałem zrobić im zdjęcie od dawna jednak, podobnie jak wiele innych ptaków, zimorodki doskonale to wyczuwały i unikały mnie jak ognia. Wcześniej widywałem je dosyć często w różnych miejscach, ale ostatnio już nie. I kiedy myślałem, że tak będzie już zawsze, znowu się spotkaliśmy. Oczywiście kusiło mnie żeby napisać, że stało się to dzięki moim rozlicznym talentom, umiejętnościom, żelaznej konsekwencji itp., ale postanowiłem być uczciwy i przedstawiam sprawę tak, jak wyglądało to w rzeczywistości. Prawda jest mianowicie taka, że to nie ja znalazłem zimorodka. To zimorodek znalazł mnie!

Jeżdżę nad rozlewisko od trzech lat i nigdy nie spotkałem tam tych ptaków. Nie dziwiło mnie to zbytnio, gdyż nie jest to środowisko typowe dla tego gatunku. Zimorodki preferują rzeki i zbiorniki wodne o, przynajmniej częściowo, stromych brzegach, w których mogą wykopać lęgową norkę. I dlatego zdziwiłem się potężnie, gdy tydzień temu jeden z nich pojawił się na kołku sterczącym kilka metrów przed czatownią. Ptaszek posiedział kilka minut, wykonał jedno czy dwa bezowocne nurkowania i odleciał. Po jakimś czasie wrócił, usiadł na innym kołku, powtórzył wszystkie, poprzednie czynności i znowu zniknął. No cóż – pomyślałem - wie o mojej obecności i dlatego ucieka. Jakież było moje zdziwienie, gdy zimorodek objawił się raz jeszcze, ale tym razem zignorował wspomniane paliki i ruszył w stronę czatowni. Początkowo usiłował usiąść na jej dachu, a gdy mu się to nie udało, przez chwilę zawisł w powietrzu jak koliber i usiadł na gałęzi tkwiącej ... 30 cm od otworu przez który miałem wysunięty 400-stu milimetrowy obiektyw! Przyznaję, że w tym momencie kompletnie zgłupiałem, bo jak robić zdjęcia z takiej odległości, obiektywem ostrzącym od 3,5 m? Ostatecznie postanowiłem zmienić go na inny, choć byłem w stu procentach pewien, że i tak zimorodka spłoszę. I co? I nic! Osobnik ów okazał się całkowicie niewrażliwy na moje zabiegi. Doszło do tego, że bezczelnie zmieniałem obiektywy, na chama usuwałem przeszkadzające trzciny, a on przypatrywał się temu ze stoickim spokojem. Po jakimś czasie odleciał, ale prawdopodobnie tylko dlatego, że znudziła mu się rola modela.

Szkoda tylko, że w tym ostatnim przypadku, warunki oświetleniowe (całkowicie zacieniony pierwszy plan i b. jasny drugi) uniemożliwiły zrobienie dobrych zdjęć.