Białe.

Wiem, że pokazywałem je już wcześniej i to wielokrotnie. Tym razem postanowiłem jednak poświęcić im osobny post. Dlaczego? Ano dlatego, że mają w sobie to coś, co przyciąga mnie jak magnes. Zrobiłem im już dziesiątki zdjęć i w zasadzie mógłbym dać im już spokój, ale z jakiegoś powodu nie mogę. Nie mogę powstrzymać się od naciskania migawki, ilekroć pojawiają się przed obiektywem. Nieważne czy jest światło, czy go nie ma. Czy są blisko, czy zbyt daleko na dobre zdjęcie. Czy są aktywne, czy tylko tkwią nieruchomo w wodzie. Robię im zdjęcia, bo po prostu są.

I pomyśleć, że tak niewiele wystarczyło, aby białe czaple zniknęłyby z powierzchni ziemi. A wszystko to z powodu zwykłej, ludzkiej próżności. Na przełomie XIX i XX wieku w Stanach Zjednoczonych, ale także i w Europie, zaczęła się moda na ozdabianie damskich kapeluszy egretami, czyli właśnie piórami białych czapli. Niektóre źródła podają, że tylko w 1892 roku do Nowego Jorku dostarczono w tym celu 130 tysięcy martwych ptaków. Jak cebulki tulipanów w XVII-wiecznej Holandii, tak pióra stały się towarem, od którego zależały obroty ówczesnych giełd i gospodarki niektórych krajów. Tak na marginesie, kiedy Titanic wyruszał w swój pierwszy i zarazem ostatni rejs, jego najcenniejszym ładunkiem były … pióra.

Gdy rzeź ptaków zaczęła osiągać swoje apogeum, przyszło opamiętanie. Masowe protesty, powstanie pierwszych organizacji zajmujących się ochroną przyrody, spowodowały, że zaprzestano tego bezsensownego procederu.

PS. Zainteresowanym tą historią, polecam film z 1958 roku pt. „Wiatr nad Everglades”.