Aviarium.

Ostatnio postanowiłem nieco zadbać o swoje, podupadające zdrowie, więc udałem się do apteki. Niestety konsumpcja fabrycznych farmaceutyków nie przynosiła żadnych, pozytywnych efektów. I tak cierpiałbym zapewne do dzisiaj, gdybym nie ślepy traf, który włożył w moje ręce książkę pt. „Aviarium staropolskie”¹. Publikacja ta, to wybór tekstów z XVI-wiecznych zielników autorstwa Stefana Familirza, Hieronima Spiczyńskiego i Marcina Siennika, dotyczących ptaków i ich zastosowania w medycynie. Ponieważ tonący brzytwy się chwyta, porzuciłem głupie piguły i zacząłem korzystać z zawartych w Aviarium porad.

Do czytania i pisania muszę używać okularów, postanowiłem więc zacząć od wzroku. W tym celu Leśny Kumpel, dostarczył mi okazałego orła², gdyż jak wyczytałem we wspomnianej książce, „żółć orłowa (…) oczom pomaga”, z drugiej zaś strony, „mózg orłowy z miodem jarzącym zmieszany, jasność wzroku przywraca”. W dalszej kolejności postarałem się też o sowę, jako że „popiół z oczu jej spalonych, gdyby z białkiem zmieszawszy w oczy wpuścił, tedy wzrok naprawia” I co? I jedna dioptria w dół! Zachwycony skutecznością starożytnych metod, poszedłem za ciosem i, nie zważając na koszta zaimportowałem sępa, wierząc, że „krew jego z sokiem szanty na oczy puszczając, wzrok naprawia”. Efekt? Ten post to, pierwszy od lat, tekst napisany bez używania okularów.

Ok. - pomyślałem sobie. Skoro z oczami poszło tak łatwo, to dlaczego nie wyzbyć się innych dolegliwości?

Postanowiłem podejść do sprawy metodycznie. I tak:

Trąd (nie pytajcie skąd miałem) wyleczyłem pogryzając między posiłkami „gnój drozdowy, co by telko ryż jadł, z octem roztarłwszy” (przy okazji pozbyłem się też piegów).

Sprawę bolących bioder załatwiłem - że tak powiem - przy okazji, zastosowawszy „nogi orłowe z udów wyrwane”, które przywiązałem na jedną i drugą „biodrę”, dziękując sobie w duchu, że nie pozbyłem się resztek, które zostały mi po kuracji okulistycznej.

Chroniczne bóle głowy zniknęły, jak ręką odjął, dzięki lelkowi, gdyż „mózg jego z winem warzony (…) na bolenie głowy barzo pomaga” oraz dudkowi, z racji na to, że ”pierze jego włożone na głowę (…) oddala sodę, to jest bolenie głowy”.

Poradziłem sobie nawet z przesileniem wiosennym, przywożąc z Podlasia pępek bociani, gdyż wyczytałem, że „pijąc ji z winem, na rozmaite niemocy jest lekarstwo”. Ponieważ bocianie pępki są towarem trudno dostępnym, czytelnikom tego bloga, polecam w zastępstwie „popiół z gnoju wróblowego”, który „naprzeciwko wielkiej niemocy jest pomoc”.

PS. Siedzę sobie teraz zdrowy jak rydz, spoglądam przez okno na siedzącego na gnieździe gawrona i nie mogę pozbyć się uporczywej myśli, że choć sam gawron - „ninacz pożyteczny nie jest”, to jednak … „dzieci jego niezłe ku jedzeniu, zwłaszcza oberwawszy je ze skóry”. A musicie wiedzieć, że opisane kuracje przywróciły mi nie tylko zdrowie, ale też i ... apetyt  :).

¹ Aviarium Staropolskie, (oprac.) Justyna Ratajczyk, Wyd. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, Wrocław 2014

² Dobrze, to akurat zmyśliłem.