NS vs. F

Jest weekend, jest pogoda (bo zawsze jakaś tam jest), jest potrzeba pohasania i jest chęć przewietrzenia płuc świeżutkim papierosowym dymem wymieszanym z zatęchłymi zapachami sosen i innego, leśnego zielska. Wszystko to jest, ale spacer nie wychodzi. Dlaczego? Ano dlatego, że człowiek kiedyś tam popadł w chorobę zwaną fotografią przyrodniczą. Zacznijmy od tego, że normalny spacerowicz (NS) idąc do lasu zabiera ze sobą tylko niezbędne rzeczy, fotografujący (F), również te zbędne. W efekcie po godzinie NS wygląda tak, jak po dobie aktywnie spędzonej w SPA, natomiast F, jak po dobie aktywnie spędzonej w kamieniołomie. NS idzie sobie sprężystym krokiem leśną ścieżką, podziwiając kipiącą wokół niego bioróżnorodność, F, pełznie w przykucu, przepatrując okolicę jak pies poszukujący postrzałka. NS co i rusz pokazuje i opowiada swoim towarzyszom, a to o leśnych dzwonkach, a to o uwodzących się wśród igliwia ptakach, F zachowuje się jak domorosły snajper, posługując się całym system mniej lub bardziej dziwnych gestów i chrząknięć, których co prawda i tak nikt nie rozumie, ale które wszystkich wprowadzają w stan permanentnego zażenowania. NS, spotykając na szlaku innego spacerowicza, pozdrowi go dobrym słowem, po czym ruszy w dalszą drogę, F, zamęczy nieszczęśnika, usiłując wyrwać mu informacje, co widział, gdzie widział, ile widział i w ogóle, dlaczego łazi po lesie i płoszy? NS, spotykając jakieś zwierzę, obserwuje je spokojnie, po czym kontynuuje wędrówkę. F, w identycznej sytuacji, zaczyna zachowywać się tak, jakby od zrobienia zwierzakowi zdjęcia, zależało rozwiązanie problemu głodu na świecie, a przynajmniej w Bieszczadach.

Koniec końców, NS wraca do domu wypoczęty, zrelaksowany i pełen przyrodniczych wrażeń. F wraca do domu z poczuciem niedosytu, wyczerpany fizycznie, zarażony boreliozą, sfrustrowany, z nowym zestawem nerwowych tików i postanowieniem przeprowadzenia gruntownej reformy w, i tak już skomplikowanym, systemie gestów i chrząknięć.

I tyle, jak to się ładnie mówi, w temacie leśnego spaceru. Pozdrawiam serdecznie, Wasz F.