Krótka historia CZAJKI.

Niby taka niepozorna, a jednak CZAJKA zawojowała kawałek świata. Pomyślicie zapewne, że przesadzam i zażądacie wyjaśnień. Proszę bardzo. Mało tego, żeby było bardziej spektakularnie, skonfrontuję CZAJKĘ z takim np. BIELIKIEM. Zacznijmy zatem od świata muzyki. Wszyscy znamy światowej sławy, rosyjskiego kompozytora Piotra CZAJKOWSKIEGO. Nie wiem jak Wy, ale jakoś nie przypominam sobie, żeby jakiś BIELIKOWSKI skomponował cokolwiek wartościowego.

Nie, tak się nie da. Zajrzyjcie po prostu do Wikipedii. Już zajrzeliście? To fajnie. No i co tam znaleźliście? Oczywiście spore stadko CZAJKOWSKICH! Pod tym nazwiskiem figuruje tam:

·          Kompozytorów – 2 szt.
·          Literatów – 6 szt.
·          Malarzy – 2 szt.
·          Polityków – 4 szt.
·          Kapłanów – 1 szt,
·          Okulistów – 1 szt.
·          Admirałów floty – 1 szt.
·          Burmistrzów Aleksandrowa Łódzkiego – 1 szt.

A teraz wpiszcie BIELIKOWSKI. I ...? No właśnie!

Przejdźmy teraz do motoryzacji. W 1959 roku w ZSRR rozpoczęto produkcję samochodu GAZ 13 „CZAJKA”. Tam samochodu! Limuzyny!! Auto to służyło przede wszystkim wszelakiej maści dygnitarzom bloku wschodniego. Jeździli nim Leonid Breżniew, Erich Honecker, Enver Hodża i, a jakże, Jaruzelski. Maszyna, oprócz rozmiarów i luksusowego wykończenia, wyróżniała się jeszcze tym, że w 6-stopniowej skrzyni biegów posiadała bieg „D”, czyli …defiladowy! No dobrze, a „BIELIK”? O ile mi wiadomo, takiego samochodu nigdy nie było.

Ale co tam samochody, nawet te defiladowe. Cofnijmy się trochę w czasie i przenieśmy na Sicz. To na niej w XVI stworzono, siejącą strach, jednostkę pływającą, przeznaczoną do przerzucania kozaków tam, gdzie akurat mieli wojenny interes. I jak nazwano ten, doskonały jak na owe czasy, okręt desantowy? Może „BIELIK”? Otóż nie. Nazwano go „CZAJKA”. Notabene, replikę jej mniejszej wersji możecie zobaczyć w filmie pt. „Ogniem i mieczem” w scenach, w których Skrzetuski płynie po Zalewie Solińskim, udającym Dniepr.

Jedziemy dalej. W tym celu musimy opuścić Sicz i wrócić do Związku Radzieckiego, a konkretnie do miasta Uglicz. To tam, w latach `60, skonstruowano zegarek o wdzięcznej nazwie „BIEL … Nie, nie. Nabieram Was. Ten zegarek to oczywiście „CZAJKA”. Skąd taka nazwa? Otóż w 1963 roku w kosmos wysłano niejaką Walentinę Tiereszkową, której sam Nikita Chruszczow nadał taki właśnie pseudonim. Kierownictwu Uglickowo Czasowowo Zawoda pomysł Genseka bardzo przypadł do gustu (co zresztą było typowe dla radzieckich kadr zarządzających) i stąd wziął się ten, ponadczasowy czasomierz.

Kultywując tradycję tego bloga, zakończę ten post akcentem kulinarno-alkoholowym. W tym celu zabiorę Was w okolice Pińska. W tej biednej, bagiennej krainie żywiono się wyłącznie tym, co udało się wyhodować na lichych glebach oraz tym co złowiono, upolowano lub znaleziono. Wśród tych ostatnich, szczególnym przysmakiem były CZAJCZE jaja. Aby je zdobyć, poleskie kobiety zapuszczały się całe wiorsty w głąb moczarów i, jeżeli wierzyć historykom, po kilku godzinach wracały z pełnymi jaj koszami. Trzeba przyznać, że konsumpcja takiej ilości białek i żółtek, mogła doprowadzić do poważnych komplikacji żołądkowych. Istniało jednak doskonałe antidotum na tego typu dolegliwości. Wprawdzie Poleszucy zapewne nawet nie słyszeli o jego istnieniu, ale w pozostałych regionach Polski, cieszyło się ono dużym powodzeniem. Tym lekarstwem był, ceniony przez smakoszy, likier ziołowy "Iwan", produkowany w Fabryce Likierów w Kościanie. A jak nazywał się właściciel fabryki? A nazywał się, proszę Państwa, Wawrzyniec CZAJKA!
 

I to byłoby, przynajmniej na razie, tyle. CZAJKA pokonała BIELIKA 6 do 1, a przecież to tylko kilka, z setek tego typu, przykładów. Mam nadzieję, że od teraz spojrzycie innym okiem na tego zacnego ptaka i zrobicie wszystko, aby nie zniknął z naszego krajobrazu.

PS. Beato Kurowicko. Obietnica spełniona. Mam nadzieję, że ta skromna kolekcja czajczych wizerunków, pomoże Ci w identyfikacji tego ciekawego gatunku :)