Ladacznice z Mount Everestu.

Czasem ludzie pytają, jak to jest wstawać po nocy, tłuc się gdzieś w dzicz, trawić godziny w mikrochińskimnamiociku lub pod zatęchłą, od wiecznego niedosuszenia, siatką tylko po to, by zrobić jakieś tam fotki, których i tak pełno w internecie. Po co - zachodzą w głowę - narażać się na ataki komarów, kleszczy i psów właścicieli terenu, na którym fotografujmy? Po co wreszcie, fundować sobie na starość reumatyzm, artretyzm i wiele innych, interesujących schorzeń, kończących się na –izm?

Muszę szczerze przyznać, że jakoś wcale mnie to nie dziwi. Przecież takie pytania padają prawie zawsze, gdy ktoś robi coś, co wykracza poza utarte schematy i jakaś tam, pożal się Boże, fotografia przyrodnicza, nie jest tu czymś wyjątkowym. To samo pytanie „po co?” ludzie zadają rzeźbiarzowi, pokrywającemu ziarnka maku obscenicznymi scenkami z życia XIX-to wiecznych, podlaskich ladacznic, majsterkowiczowi budującemu w piwnicy makietę Ostrołęki w skali 1:1, czy wreszcie tancerzowi, wylewającemu starorzecza potu, tylko po to, by na I Międzypowiatowym Biennale Tańca, zająć czwarte miejsce w faire des aplombes.

Ludzie pytają, co kieruje kolejnymi poszukiwaczami źródeł Amazonki, dociekliwcami liczącymi ziarnka piasku na pustyni Gobi, czy zdobywcami Mount Everestu, na szczycie którego byli już chyba wszyscy, poza mną i jednym, takim panem z pieskiem, którego spotykam w drodze do pracy (chociaż z drugiej strony kto, tego pana, tam wie?).

Mnie osobiście zastanawia coś innego, a mianowicie to, jak można tego wszystkiego nie robić!? Jak można, tak po prostu, wstać rano, zjeść śniadanie, pójść do pracy, wrócić do domu, zjeść obiad, zassać kilka seriali, zjeść kolację, położyć się spać, wstać rano itd., itd. (wyjątkiem od tej reguły są imieniny, święta i ciąża nieletniej córki sąsiadów, gdyż wtedy jest okazja, żeby się radośnie napić).

I to właśnie jest dla mnie kompletnie niepojęte. Zdecydowanie bardziej, niż potencjalne, samotne i w całości sfinansowane z renty, wejście, wspomnianego pana na Everest. I to południowo-zachodnim filarem! I to z pieskiem!