Marudzenie na temat telewizji.

Spróbujcie przeprowadzić prosty eksperyment. Włączcie dowolnego dnia, o dowolnej godzinie, dowolny kanał przyrodniczy. I co widzicie? Nie, nie! Nie chodziło mi o reklamy! Spróbujcie jeszcze raz! I? No właśnie – wszędzie Afryka i lwy! Naturalnie natychmiast powiecie, że w tle widzicie pałętające się bez celu bawoły, antylopy, słonie i żyrafy. Zgoda, ale zauważcie w jakim występują charakterze. Prawie zawsze w charakterze żarcia dla tych cholernych lwów. I tak o każdej porze i we wszystkich kanałach.

Zastanawiam się, dlaczego tak się dzieje? Czy wszyscy filmowcy-przyrodnicy to afrykanofile, którzy na dodatek wzięli w łapę od jakiegoś psychofana kotowatych? A może to jakiś Głos w ich głowach, albo inny Czarny Pan, zakazał im interesować się innymi lądami i zwierzętami? Może wreszcie cwany kaznodzieja, wmówił im, że lwy, to jedyne stworzenia na Ziemi, gdyż resztę Noe wytruł, żeby po nich nie sprzątać.Pewnie nigdy się tego nie dowiem, ale nie w tym rzecz. Zachodzę w głowę, dlaczego w polskiej telewizji nie ma filmów o polskiej przyrodzie? Dlaczego po świetnych dokumentach Walencików, nastała głucha cisza i takiż mrok? Czy tak trudno nakręcić w Polsce porządny (bo słabizny trochę się na tym rynku przewija) film o rysiach, wilkach, łosiach, bielikach, czy nawet o włośniu krętym? Chyba nie, skoro nawet na FB można obejrzeć dziesiątki amatorskich produkcji, może nie włośniu, ale o innych zwierzakach i owszem. Czyli amator może, a zawodowiec już nie?

Mówicie, że się czepiam, i że lwy są fajniejsze od nicieni. I jak mi się nie podoba Afryka, to mogę sobie obejrzeć „Psa Cywila”, bo w końcu pies, to trochę jakby wilk. Niby macie rację, ale piszę o tym nie tylko po to, żeby tradycyjnie pomarudzić. Piszę o tym w kontekście podstawowej edukacji przyrodniczej, o której wiem co nieco, z racji wykonywanego zawodu.

Ja sam zainteresowałem się przyrodą, czytając i spędzając godziny w terenie, no ale bądźmy szczerzy, to było w ubiegłym wieku! Dwudziestoopierwszowieczne dzieciaki nie czytają (bo im się nie chce) i nie wychodzą z domu (bo po co?). Skąd zatem mają czerpać informacje na temat rodzimej przyrody? Oczywiście większość wskaże na internet. Tyle tylko, że sieć wymaga aktywnego i świadomego wyszukiwania, potrzebnych nam, informacji. Na dodatek owa wiedza dzieli się na łatwo przyswajalną, ale głupawą i mądrą, ale ta z kolei jest przyswajalną - trudno. Pozostają zatem dwie drogi - nauczyciele z pasją, albo programy telewizyjne. Ponieważ ci pierwszy są dziś równie często spotykani, jak gruźlica, zostają nam te drugie. Tyle tylko, że ich nie ma!

Jestem przekonany, że gdy po zagładzie naszej cywilizacji, jakiś uczony w archeologii karaluch, dokopie się do telewizyjnych archiwów, to dojdzie do przekonania, że poza Afryką, na Ziemi nie występowało życie biologiczne.