Czarniawy.

Kolejna odsłona jeleniowatych. Z tymi, widocznymi na poniższych zdjęciach, spotkałem się na pewnej rozległej, śródleśnej łące. Czarniawy, reprezentujący ewidentnie południowy typ urody, byk lansował się samotnie w towarzystwie urodziwych, zrobionych na rudo łań. Z punktu widzenia większości facetów, sytuacja niemal wymarzona. Interesujące okoliczności przyrody, stadko frywolnych dziewcząt i, co najważniejsze, żadnej konkurencji. Do pełni szczęścia brakowało mu chyba jedynie piwa i dancingowych rytmów w tzw. tle.

W świecie jeleni taka sielanka nie trwa jednak zbyt długo. Nie minęło nawet pół pacierza, gdy nagle lasy okalające łąkę, rozbrzmiały chóralnym, basowym rykiem. Zabrzmiało to tak, jakby w tej jednej chwili cały kwiat miejscowego, byczego singlostwa, postanowił zmienić swój dotychczasowy status. Oczywiście czarniawy nie mógł pozostać obojętny na te bezczelne zaczepki. Porzuciwszy leniwą kontemplację haremu, miotnął w kierunku niewidocznych podrywaczy soczystą wiązanką, po czym dał pokaz siły w postaci częściowego demontażu łąki.

Przyznam, że początkowo zrobiło mi się go żal. Biedaczysko jeszcze przed chwilą upajało się prokreacyjnym monopolem, a tu nagle banda, napakowanych testosteronem, koleżków zaczyna rujnować mu ten wyjątkowy przedwieczór.

I pozostałbym pewnie dłużej w tym nieutulonym żalu, gdyby nie przypomniało mi się pewne, wyświechtane powiedzenie, że gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta. I ... skorzystałem.

PS. Uprzedzając złośliwe komentarze wyjaśniam, że pod wyrażeniem „skorzystałem” kryje się tylko i wyłącznie zrobienie zdjęć!