Kobiety na rozlewisku.

         Odnoszę wrażenie, że w stadzie białych czapli, które obserwuję, są same samice. Wiem, że to biologicznie i statystycznie niemożliwe, ale tak właśnie myślę. Dlaczego? Czy może dlatego, że sama nazwa – Czapla biała - jest rodzaju żeńskiego? Nie, to nie to. A może decyduje brak umiejętności rozróżniania płci? U wielu gatunków ptaków nie występuje dymorfizm płciowy, a jakoś w innych przypadkach, tak nie myślę, więc to też nie to. Więc o co chodzi? Wydaje mi się, że decyduje tu jeden, ale bardzo istotny szczegół.

         Biała czapla to wyjątkowo zarobiony, że zacytuję mechanika z filmu „Brunet wieczorową porą”, ptak. Od rana do rana czymś się zajmuje. Poluje, je, śpi, przelata (od przelotów w tę i w tamtą stronę) i znowu - poluje, je, śpi i przelata. To jednak tylko część czaplej roboczodoby. Pozostała (mam wrażenie, że najważniejsza) to zajęcia higieniczno-pielęgnacyjne. Ptaki potrafią oddawać się im z niezwykłym zaangażowaniem. Każdy, kto siedział w czatowni naprzeciwko takiego ptaka, z nadzieją na sfotografowanie spektakularnego polowania, wie o czym piszę. Mijają minuty, kwadranse, a ta się czesze. I żeby to przejechała dziobem raz, a dobrze. Nie! Ona zajmuje się każdym piórem (a ma ich niemało) tak, jakby właśnie od tego, jedynego zależało powodzenie przelotu na zimowiska.

         I chyba właśnie dlatego, wszystkie białe czaple to dla mnie kobiety. Uważacie, że to żaden argument? To przeprawcie się przez rozkopany Olsztyn autobusem miejskim, wypełnionym samymi facetami, w godzinach przed- i popołudniowych i napiszcie o swoich doznaniach.